Rinck kan veel verhalen.....

Na drie uur reizen liggen Rinck en Jorien op kop, ze worden achtervolgd door Manja en Jeroen die ook lekker op dreef zijn. Hekkensluiters Marco en Stephan hebben minder geluk, ze krijgen maar geen lift te pakken en hebben besloten om maar te gaan lopen. Ook Krieke en Natalie zitten vast, ze worden door hun lift gedropt op een verlaten landweg waar bijna geen auto`s doorheen komen.

Dit uit het verslag van de wedstrijdleiding. We lagen aan kop! De eerste race en we liggen aan kop, onvoorstelbaar met mijn gebrekkig engels. Zo komen we, na het avontuur op het politiebureau, dus ook als eerste bij het Mao-memorial en zien daar Kris en Pappa en ook Steven & Sophie. We wisten trouwens absoluut niet waar we het moesten zoeken en liepen rond te dwalen. ‘t Is daar echt immens groot en het hele gebeuren is opgeslokt in een park van vele hectaren. Door mijn opmerkzaam oog had ik echter wat mensen van de productie zien lopen die ik ook in het vliegtuig al had gezien en dus wist ik dat ik goed zat! Toen ook zagen we de tentjes van de twee koppels die niet mee mochten liften! Zij mochten echter (weer) geen contact met ons hebben en toen wij op hen afliepen moesten zij hun gezichten afwenden.


 We zaten dus goed en lopen op die chinees af die daar prominent op ons staat te wachten weet de lieve man niet hoe hij ermee aan moet. Hij heeft een boek in handen maar weet niet waar het voor dient!! Nou camera stil, uitleg geven aan de man met een tolk erbij en opnieuw opnemen. Dus we komen opnieuw aanlopen, heeft die gast geen goede pen bij zich, nogmaals dan maar. Ellende te over dus want je moet steeds weer je smile tevoorschijn halen. Goed, uiteindelijk lukt het en blijkt het dat we als eerste zijn aangekomen en mee mochten doen met de eerste game. Stel je voor Jorien & Rinck uit het hoge noorden worden uitgekozen om mee te gaan naar daar, voor mij echt Verweggiestan en gelijk de eerste game van de strijd is voor ons, nou ja dat bedenk je toch niet van te voren. Verbazing alom en voor mij toen al het besef dat we het nog wel eens heel goed zouden kunnen doen! Even voor de globetrotters onder jullie; ik had nog maar één keer gevlogen en ken de landen om ons heen, maar Spanje was het verst wat ik ooit bereikt had . Dus niets geen ervaringen á la Jeske & Elias bijvoorbeeld. (jullie weten wel onze tattoo-lovers van de vorige Peking Express) die al de halve wereld waren doorgetrokken. Zo ging het ook met Steven & Sophie, die laatste was reisleidster geweest ergens in een Aziatisch land en ook Manja en Jeroen  hadden al meerdere keren over het andere halfrond heen gekeken. Goed , wij dus niet en al gelijk de eerste strijd staan wij tegen over dit laatste koppel.


De eerste strijd vond plaats op het terrein van een steenfabriek! Prachtig terrein met heel veel chinezen eromheen en vooral veel kinderen. Nou de strijd was een eitje, dat kan ik zonder op te scheppen gewoon stellen, toch?
Wat interessanter is om te weten hoe het geheel werkt: we werden juist aangemoedigd om de lezers (Jorien & Jeroen) van hun a-propos te brengen, hetgeen ik mij natuurlijk aantrok. Ik heb het dan ook nadrukkelijk gedaan. Al dat gedoe met dat sjaaltje moesten ertoe leiden dat ik Jeroen van slag bracht. Manja had het te druk met de stenen en het verkassen daarvan en had wel iets anders aan haar hoofd. Tactisch sterk van hun om Jeroen, die al wat woordjes kende en de intonatie van woorden door had, op deze wijze in te zetten!

Wat is me dat kwalijk genomen, hele legers van mensen die dit onsportief gedrag vonden. In het programma is er (natuurlijk) niets van gezegd dat dit storen juist de bedoeling was en dat we ertoe aangemoedigd zijn om dit te doen. Zelfs tot op de dag van vandaag hoor ik nog mensen zeggen: "is dat nu dat belachelijke gele sjaaltje?". Kun je nagaan wat één moment van impact kan hebben, om het dan nog maar niet over een middelvinger te hebben!!!

Goed jullie kennen de uitkomst, Jorien zei één woordje fout en dat was het! Weg amulet, nou daar stapten we heel gemakkelijk overheen hoor. Toch moet ik eerlijk zeggen dat als je het achteraf bekijkt het wel heel jammer is dat we die amulet misliepen en zo kom je er ook toe dat bepaalde momenten van grote invloed kunnen zijn op de rest van de race.
Even nog voor de nieuwsgierigen onder ons die met name benieuwd zijn naar de totstandkoming van het geheel; de totale opname, die die paar minuten tv. Opleverden, heeft zeker één uur geduurd hoor. Steeds weer was er teveel lawaai of moesten de camera's een andere opstelling nemen. Pikant detail hierin is dat met name Ernst-Paul zich daar intensief mee bemoeide en voor alle duidelijkheid er werd naar hem geluisterd. Vergeet verder niet dat er minstens 25 personen van de crew rondwandelen en alles organiseren. Vooral de communicatie tussen die 25 was een mooi proces.