Rinck kan veel verhalen.....

Lokatie: tweede rustplaats in Nepal
Tijd: het moment nadat Jeroen & Manja eruit vlogen

We gingen kamperen in een mooie tuin van een duur hotel waar de crew mocht verblijven. Wij werden zorgvuldig afgeschermd van de crew en eventuele bezoekers. Het was er warm maar heel erg mooi en weer een nieuwe locatie voor ons. Ons zelfgekochte voedsel konden we nuttigen en dat waren meestal de noodles die mij al de neus uitkwamen. Goed, tentjes opzetten, we werden daar al aardig bedreven in (zelfs Karla & Sophie) en de verhalen uitwisselen. Het onderwerp van gesprek was vooral Jeroen en Manja, de gedoodverfde winnaars die eruit vlogen!!! Hoe was dat mogelijk?

We hadden zo allemaal onze gedachten erover maar we wisten dat de strijd hierdoor harder zou worden. Goed, de avond viel en we zochten aardig op tijd onze bedjes op. In het hotel was het weer eens feest, dus kattegejammermuziek , maar slapen was voor mij toch al een groot probleem dus ik zat nog wat na te mijmeren. Slaapje en weer wakker, slaapje en weer wakker enz. Tot op het moment dat ik een rits van de andere tenten hoorde!

Voor het toilet waren we aangewezen op een ruimte achter de tuin waarvan gelijk gezegd werd dat daar "wilde dieren" zaten. Slangen en hagedissen dus en we hadden er al verschillende gespot. Het toilet was een gat in de grond waarboven je moest hangen. So what, we waren China al gewend. Wie China kent, kent de hele wereld en weet zich overal staande te houden. Verder waren we intussen doorgewinterde globetrotters die zelfs bij -18  graden (Himalaya) ‘s nachts buiten hadden zitten poepen dus .... waar praat je over!!!

Goed, het geluid van een rits ging de rumoerige nacht in. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ging even kijken. Ik sloop naar buiten. Uit het tentje van Karla & Sophie kwam iets naar buiten geslopen.
Ik ontwaarde Karla die voorzichtig maar luidruchtig genoeg een plekje zocht om te ...... poepen. Gatver, ze durfde natuurlijk niet naar "het toilet" om de net beschreven redenen en gelijk had ze!. Stel je voor je zit net lekker en er kronkelt iets om je been (een weekje later mochten we ervaren hoe Karla over slangen dacht!!!)
Ze vond een plekje achter haar tent en ging lekker zitten, de keurige stadsdametjes gingen achter hun tent zitten. Echte kakmadammen dus!!!
De volgende dag kon ik het niet laten om daar toch eens te kijken . Stinken daar,…nee echt niet te kort! Toen ik dan ook tijdens het ontbijt vroeg, wie  er in hemelsnaam hier heeft zitten kakken en ik in Karla's richting keek kreeg ze een rood hoofd en zei : "Och toe Rinck niet op dit moment, ik schaam mij diep!!" We hebben haar de hele dag met haar gedrag geconfronteerd en ze was er echt van ondersteboven terwijl wij Hollanders er veel lol aan hadden. Als we ergens kwamen waar het stonk kreeg ze steevast te horen: "Nee maar Karla, hier ook al?….. Please, doe dat op het toilet!!!"
 
Na het poepverhaal werden we vandaar met de volgbusjes naar de andere kant van de grens gebracht en we kwamen in een heel vreemde situatie terecht:
We mochten bij wijze van hoge uitzondering even bij de grensovergang wat inkopen doen. Natuurlijk vonden vooral Karla & Sophie dat geweldig en ze gingen er dan ook gelijk van tussen. Zeker een half uur waren ze onvindbaar en onze oppasser ging helemaal door het lint. Beetje overdreven maar de hectiek aan de grens was gigantisch, echt een onwaarschijnlijke drukte. Dat uren in een busje wachten is natuurlijk funest. Maar goed de dames werden na veel vijven en zessen gevonden en nu moesten we persé bij onze bus blijven.
Vreemde situatie nadien want we waren in een vreemd land waar we onze ogen uitkeken en als achtergrond hadden we de door K & S meegenomen muziek die afgespeeld werd. Moet je je voorstellen André Hazes en dan door een straatarm land rijden met een stel westerlingen die aan een maf spel meedoen. Kun je je het dubbele gevoel voorstellen? Te gek voor woorden en mooi, prachtig maar tegelijkertijd zo fout.
Het vreemde was voorts dat haast niemand sprak en dit gevoel uitte maar eigenlijk naar de muziek luisterde en maar bleef rondkijken. Mee neuriën met de muziek was het enige wat we deden, het was heerlijke muziek en raar maar ook dat soort dingen ga je na een paar weken echt missen.