Rinck kan veel verhalen.....

Oh Himalaya wat was je geweldig, ademloos, en koud!!!!!
We kwamen, ik heb het over een groep van 5 kandidaten en zo'n 25 volgers en dragers, aan op het basiskamp onderaan de gletsjer. De dragers bleken ook koks te zijn, goddelijk om dan thee te drinken na zo'n 4 uurtjes lopen, klimmen en sjouwen. Adembenemend was het uitzicht, dat voortdurend wijzigde. We kregen, voordat de maaltijd klaar was wat tijd om rond te kijken en Just & Krieke voelden zich nog zo goed dat ze naar een richel toe klommen. Jeroen en ikke (zei de gek!) bleven achter.

De hoogte deed veel meer met ons dan ik voor mogelijk had gehouden. Een wat weeig gevoel had zich van ons meester gemaakt, Karla was al ziek afgevoerd op de rug van één van de sherpa's. Één van de (belangrijke) crewleden was per paard afgevoerd en de arts zweefde er ook over. Na terugkomst van de boys hebben we goddelijk gegeten met veel rijst en jongens onder elkaar eten dan niet maar vreten!!!. Heerlijke kaas van de yaks en echt alles was vers meegenomen van beneden.

We zaten op 4700m. en nadat de zon goddelijk mooi was ondergegaan werd het direct steenkoud. Pissen betekende ijsplassen en je adem bevroor gelijk nadat ie was uitgeblazen. Als noordeling ben ik kou gewend maar dit was nog kouder dan koud. Natuurlijk kwam het ook door de omstandigheden en ik had geen thermo-ondergoed zoals een aantal van de anderen wel hadden. Na veel ouwe jongens krentenbrood kozen we voor ons (luchtbedje) en geloof me je wist elkaar te vinden. Ondanks onze normale kleren en de jassen, mutsen en wanten die we gewoon aanhielden bleef het koud. We hadden van de arts de opdracht gekregen om die dag veel, nee heel veel te drinken!!! Dus..... 's nachts eruit op te urineren, nou voordat het op het gesteente kwam was het al bevroren. Min 20 graden meneer!
De andere dag, na heel weinig slaap, zeiden we gekscherend tegen elkaar: hier ontstaat herenliefde.

PS. Eén ding zou ik haast vergeten. Ik heb mijn sokken verdeeld onder de sherpa's. Ze liepen op blote voeten en hoe mooi het er ook was een aantal sherpa's wilden wel graag mee naar Katmandu, ze waren er nog nooit geweest. Al het mooie wat wij zagen was door hun ogen toch heel anders! Hoe zoiets moois ook heel triest kan zijn. Ze waren echter dolgelukkig met de sokken, maatje 47 (met pijn).'k Hoop dat ze er nog lang warme voeten in hebben gehad!!!