Durenghis Khan (1969 - 20..)

Bij binnenkomst is de flat van Madame Zie mij geheel vreemd. Niets herinnert meer aan de warme, Oosterse sfeer die me bij de eerdere bezoeken zo was opgevallen. Het heeft een wat hardere , maar toch niet onplezierige uitstraling. Nog steeds Oosters maar veel soberder. Het lijkt haast dat er sprake is van een constante boetedoening : inboeten op het leefplezier, een soort spartanisme maar dan met Oosterse invloeden.
 
In een oranje kleed betreedt madame Zie de kamer en ineens vindt mijn neus de geur van wierook, vermengd met patchouli en bergamot, voor niet kenners echte hippie-geuren (in deze context heeft hippie niets te doen met paarden, die veel meer  naar stront ruiken). Madame Zie heeft besloten voor altijd het leven te delen met Djenghis in haar hoofd en Djenghis is door het zien van Peking Express er achter gekomen dat het leven één groot spel is zonder Amen; een gebed zonder einde.
 
Het was duidelijk dat de Boeddhistische filosofieën gesproken door Madame Zie, komend uit het brein van mijn voorvader, niet tegen dovemansoren waren gericht. En ik was wederom vertrokken voor een enerverend gesprek met een man uit mijn verleden, met een verfrissende nieuwe kijk op iets zo dagelijks als het heden.
 
Ik heb in de samenvatting van het verhaal geprobeerd me bij de feiten van de tv beelden te houden en niet te ver van de begaanbare paden te geraken ( verder van de begaanbare wegen, krijg je tenslotte geen lift), maar hier en daar werden de race, het leven en mijn gevoel met  elkaar verweven als het zweet, het bloed en de geestdrift die de tweeling liet zien bij het boomzagen en het avondje wodka drinken.

De zusjes Lotte en Sanne
Nog steeds zijn zij een raar stel, zo winnen zij op het ene moment de harten van een ieder door de valse streek precies te leveren aan de personen die dat verdienen, maar ze kiezen toch voor de veiligheid in plaats van het avontuur.

• Volgens Djenghis schuilt er in elk mens een mogelijk wreed mens met verborgen kanten. Heel even krijgen we daarvan een glimps te zien in de Banja. “Au, maar wel lekker” (pijn en genot kunnen wel samen gaan, dames.)
• Een paar dronken mannen in een witte Lada leveren noch een lift op, noch een prettig gevoel, maar wel een hogere beleving van zelfinzicht. Zonder naar hun eigen lichaam te kijken, beseffen ze zich ineens dat ze wel 2 meisjes zijn aan de kant van de weg (Djenghis vraagt zich luid af wat ze daarvoor dachten dat ze waren???)

Friends forever: Hans en Rani.
De eigenlijke aanstoker van het terugkeren naar de boeddhistische simpelheid van het gebed ligt bij hen. Bij elke lift bidden Hans en Rani (pleez, pleez!!) met smekende ogen die bijna de offers in de (k)offerbak willen kijken. Hun gebed eindigt meestal in een “Spatsiba” voor weer een bekeerde volgeling.

• Hans is boos over het stelen van een lift en heeft daar in vele opzichten gelijk in, maar heeft toch al een hoger level van bewustwording bereikt met zijn gebeden en mantra”s (let wel geen Manta’s want deze jaren 80 auto’s zie je niet veel in Siberie) want hij weet waar de fout ligt :”Wij zijn veel te braaf geweest, maar wij stonden hier toch als eerste”(Djenghis krijgt er een beetje een Calimero gevoel bij “Hij is groot en agressief en ikke soms , en dat is niet eerlijk)
• Het verkoopspraatje van Hans doet het echter beter rondom de wegen in Siberië dan in de winkels van Megapool.
• Hans heeft duidelijk het Chinese spreekwoord gesnapt: Wie zijn ongeluk vindt aan een steen in de Chinese muur, kan zijn geluk misschien vinden bij 1 van de 24 miljard, 500 miljoen andere stenen. Het ongemak dat hij Rani bezorgt met het aanbieden van wodka aan Russische mannen, kan zij het best vergeten door meteen weer wodka te gaan drinken met Russische mannen (gelukkig is het ditmaal een feestje)

10 feet under water: Robert en Arthur
Ook zij staan centraal in het bewustwordingsproces in Djenghis (en madame Zie). Met de uiterlijke kalmte van Arthur en de gevleugelde uitspraken van beiden, zijn zij een klein moment van overdenking in de voortrazende strijd. ( De zin “delen van je armoede is zwaarder dan delen van je overvloed”, zou zomaar een populaire spreuk op een tegel kunnen worden)

• Bij hen is het inzicht in eigen kansen, afgezet tegen kwaliteiten er al jaren. Ze gaan er honderd procent voor, maaaaar……niet tegen alles, genieten staat voorop (sportiviteit, eerlijkheid zijn de achtervolgers)
• Als je liften na 4 etappes al erg vindt, hoe was dat dan geweest rondom Peking.
  
• Het idee van de oversteekplek voor slakken geeft aan hoe hoog de vorm van verlichting bij deze heren is ( men zegt dat dit verlichtingsproces versneld kan worden door je regelmatig bloot te stellen aan grote drukverschillen en opgesloten te worden in kleine afgesloten cellen).
  
• Dat het inzicht dat een Brabants kwartier niet perse 15 minuten moet duren, bestaat in Rusland dus met een tijdspanne van 10 minuten.
• Het laatste stapje in het bereiken van het Nirvana bij deze duikers ontbreekt nog getuige het feit dat ze denken ( denken is al een teken van zwakte bij de boeddhisten, men moet weten en voelen) dat ze de “Russische” 10 minuten wel weer inhalen.
• De “mannen van staal” hebben een 100% score in de spellen en zullen dit altijd kunnen vast blijven houden, Chapeau.

Onbekend maar niet onbemind: Bart en Fleur.
Nog steeds niet echt vaak met gewaagde uitspraken in beeld geweest (eigenlijk weinig in beeld geweest). Hun ster zal waarschijnlijk langzaam gebracht worden door de makers.

• Zij gaan voor de race, maar zeker ook voor de groep.
• Alles wat zij krijgen aangeboden is echt door anderen gegeven en niet afgetroggeld.
• “Ik drink dat niet op” verstaan de Russen niet, en het betekent in Nederland zelfs wat anders dan in België klaarblijkelijk ( getuige het zoveelste lege wodkaglaasje)

Met zijn 2, double the fun: Joeri en Wesley.
Het grasgroene van de tweeling maakt langzaam plaats voor een geloof (ja het centrale thema van vandaag) in eigen kunnen. Maar het blijft moeilijk sturen met twee kapiteins op 1 schip.

• Het pad naar het inzicht gaat het snelst bij mensen die nog jong en onervaren zijn en dus zijn deze 2 jongens snelle leerlingen. “geen camions, want die gaan niet rap genoeg” is hiervan een goed voorbeeld.
• Djenghis ziet echter voor dit duo geen grote toekomst omdat elke grote legerleider een eerste adjudant moet hebben en wie kiest er voor welke rol . “Ik ga geen geld bieden voor een lift” Ïk zeg toch hier moeten we staan, maar gij wilt dan verder “( was dit Wesley tegen Joeri of andersom? zelfs Peter-Paul heeft er moeite mee om ze uiteen te houden) Djenghis bedacht ineens een nieuwe tactiek voor oorlogvoering (over verlichting en inzicht gesproken) : elke wereldleider laat zichzelf klonen en verwart zo de tegenstanders (In Irak kennen ze deze tactiek al lang, maar ik laat mijn voorvader in de waan dat hij op de weg naar verlichting is)

The Perfect match, aka Beauty and the Beast : Jeske en Elias (U mag zelf uitmaken wie het beest en wie de schone is, geheel naar uw eigen smaak)

• Haat is niet altijd een sleutel tot succes en leedvermaak, laat iemand enkel maar glimlachen, mompelde Djenghis over dit duo. Hij bedoelde hiermee dat sinds Elias de gedachte had gevat ( meestal het begin van een inzicht, wat dus getuige dit voorbeeld ook een verkeerd denkbeeld kan zijn, maar desalniettemin kan leiden tot een klimmen naar Nirvana) dat Reinier achter de “panne” met de auto zat, de resultaten wisselvalliger werden.
• Glimlachen mag als je anderen voorbijrijdt ( stoppen en hen meenemen ook). “Spatsiba” hebben we in deze afleveringen vaak gehoord als iemand stopte, maar dankzij Jeske en Elias ook als iemand nu net niet stopte.
• The Bearhug is in Griekenland dus ook bekend.

Het zal je baas maar wezen: Clarinca en Reinier.

• Reinier roept zichzelf uit dat de Verlichte, omdat hij (als enige) HET inzicht heeft : dit is een race en om een race te winnen moet je agressie tonen ( kleine tip van Djenghis: agressie tonen betekent niet persé agressief zijn)
• Clarinca is voor hem het visitekaartje ( laat een visitekaartje nu plat zijn en om daarmee je vriendin te vergelijken)
• Het succes van liften in de praktijk: Reinier heeft dit handboek zeer duidelijk gelezen en onderwerpt Clarinca menigmaal aan een praktijkexamen. Iets met een jonge dame langs de kant van de weg en de man verscholen uit het zicht.  Helaas is de omvang van Reinier (dank u, overige deelnemers dat ik dit woord gewoon kan quoten uit deze aflevering en niet zelf hoef op te werpen) dusdanig dat uit het zicht niet lukt in een open vlakte.

Wat ons deze week opviel:

• Op het Gooise matras weten ze alles over springkussens, zo wordt er regelmatig de vering van het speelgerief van de jonge kroost getest. Pas als dit net zo lekker veert als een schapenmaag inclusief vulling, is het veilig genoeg voor de Wassenaarse jeugd om er op te springen.
  
• À propos springen: een gat in de lucht springen, betekent in België niet persé een verticale verplaatsing.
  
• In Rusland is de politie nog uw beste vriend (hoe anders is dat in Nederland of België, of om maar een uithoek te noemen Kazachstan?)
  
• ]“ Ik ben allergisch voor katten” “ ik lust geen ravioli”  de tweeling was wel zeer persoonlijk deze week, dat ze ook niet tegen alcohol kunnen hoefden ze niet te zeggen dat was voor een ieder klaarhelder te zien (al of niet met een borreltje op).
• In België ben je nooit een zatlap maar eerder een zatte patat.

Dit alles moet net als de Pelimini’s zonder al te veel zout worden genomen. Spatsiba voor alle deelnemers om mij de mogelijkheid te geven hen hier zo neer te zetten. Niets is zo zwart als het lijkt en ik probeer hiermee enkel op de manier van Madame Phan Tha Zie een andere kijk op de race te geven.
 
Moge het u smaken (de rest is verzandt in het telkens opnieuw klinken met de wodkaglazen en niet voor publicatie geschikt bevonden.)
 
Tot 22-04 voor wederom een portie Peking Express met hier en daar een harde noot en een komische bijsmaak.
 
Durenghis Khan