Durenghis Khan (1969 - 20..)

Wat later dan gepland, ging ik voor mijn 2e sessie naar het medium Madame Phan Ta Zie. Niet omdat ik geen zin had eerder te komen, maar zij had tot twee keer toe een eerde geplande afspraak verzet. De reden was zoals zij zei: “ Het leven hier dat teveel verstoringen brengt in het leven daar” (Volgens Djenghis was het meer zo dat de ontvangstcentrale voor het data verkeer van en naar het rijk van de levende in het geestenrijk on overload stond door de vele nieuwe bewoners na de aanslagen in Madrid). Hoe dan ook in deze sessie zou ik met Djenghis gaan kijken naar de eerste twee afleveringen van Peking Express. Ik zelf had al op voorhand besloten om me wat op de achtergrond te houden omdat mijn beroemde voorvader de expert was in reizen in dat gebied.

Vooraf was Djenghis al aan het klagen over dat er koppels meededen aan de tocht, om op zo’n tocht enkel aangewezen te zijn op je liefdespartner zou wel een zeer groot beroep doen op je relatie (meteen dacht ik deze man spreekt uit ervaring en in liefdesrelaties is door de jaren heen dus weinig veranderd). Toen hij merkte dat er ook koppels waren die enkel uit mannen of enkel uit vrouwen bestonden, volgden er een paar scheld woorden die ik hier beter niet vertaal(zou ik ze al verstaan hebben). Ik legde hem uit dat een koppel gewoon 2 mensen waren die samen de reis zouden maken en dat het een race was (Gelukkig is in de geestenwereld het begrip race algemeen bekend, niet in het minst sinds de film RatRace met Rowan Atkinson),

Twee afleveringen lang was het stil en kon ik de gedachten van Djenghis enkel vermoeden. In zijn tijd was Rusland nog een stuk onontgonnen steppe en was het volk daar hem zeker niet gastvrij.(het is dus niet zo dat pas sinds wereldoorlog 2  de Russen als niet gastvrij bekend staan, Fredseric). Ik denk dat, gezien de lucht die rondom mw Zie hing, de muggen Djenghis wel met rust zullen hebben gelaten, zelfs zonder grashutje.

Na de video te hebben stopgezet, begon Djenghis uitgebreid te praten over hoe het gebied was veranderd, maar ik wilde het vooral hebben over de deelnemers en wat hem was opgevallen. Hier is een korte samenvatting van dat geanimeerde gesprek, waarbij de wodka vlot rondging.

De eeneiige tweeling: ( Wesley en Joeri)

• Leven met je eigen spiegelbeeld is niet eenvoudig, zeker niet als je allebei evenveel moppert, foetert, klaagt, scheldt en daarvan de ander ( en in feite dus een deel van jezelf) de schuld wilt geven.
  Djenghis wil zien hoe deze met kaviaar en wodka groot geworden jongens het redden op hompen brood en biefstukken die 20 dagen onder het zadel van een tartaar hebben gezeten (weten de minder belezen mensen onder ons meteen waarom broodje tartaar zo heet)

De twee zusjes: (Sanne en Lotte)

• Jeugdig enthousiasme tentoon gespreid in twee jonge meiskes, die ergens in hun bagage echter geslepen messen zullen hebben zitten.
  Het beeld van deze twee is bij Djenghis enorm verbeterd tijdens hun nachtelijke uitspatting in het Russische AC-restaurant. Daarvoor werden ze door mijn voorvader als twee hulpeloze muisjes gezien die er enkel waren ter vervolmaking van het beeld en al snel voer voor de poes zouden worden. Daarna bezag hij de twee als ideale drankmaatjes in een nachtelijk bacchanaal aan gene zijde van de wereld der levenden (kritische kanttekening: de zusjes zijn nog springlevend, maar gezien het verleden van Djenghis hoeft dat geen blijvend probleem te zijn)

The sporty duo( Bart en Fleur)

• Goede wijn behoeft geen krans, een goed duo mag wel wat vaker het achterste van de tong laten zien en zal daardoor misschien meer in beeld verschijnen.Hun tactiek lijkt het om zich lang schuil te houden in de buik van de draak en dan van binnen uit plotsklaps toe te slaan.

Zo Vader zo Dochter( Frederic en Ann)

• Wat een combinatie van ervaring en wilskracht moest worden, is een sputterend auto’tje met de handrem erop geworden.( “de enveloppe meiske , de enveloppe”, klonk onheilspellender als mening horrorregel uit een goedkope B film).Dit koppel heeft het meest genoten van de reis en zich het meest te goed gedaan aan de gastvrijheid, maar heeft daarvoor een harde prijs betaald.(en nee Djenghis bedoelt niet de muggebeten, Frederic)

Echte vrienden, blijven vrienden: ( Hans en Rani)

• De kameleon in het geheel, de verkooptechnieken doen denken aan echte profs, maar ook echte profs kunnen domme fouten maken en belanden zo in hele fouten buurtjes waar ze ook nog gratis willen overnachten( Fout, fout fout).
  Hebben aangetoond dat je naast je hoofd en de weg, ook je letters kunt verliezen in een Russisch moeras ( Djenghis zegt dat er heel veel hoofden zijn verloren in het moeras, ik denk echter dat hij niet zuiver over de figuurlijke betekenis spreekt)

Duikbuddy’s: (Robert en Arthur)

• Dat het hebben van een tactiek en overleg niet direct leidt tot succes, bewijst dit koppel. Filosofie en het verstand om te genieten , geven dit team echt een spirit die hen ver kan brengen (of het ook de goede richting in is, wist Djenghis niet te zeggen). Met zinnen als “ het delen van armoede is zoveel moeilijker dan het delen van overvloed” tonen Arthur en Robert aan hoe wijs ze zijn. Met zinnen als “ we mochten bij de vrouwen niet binnen” geven ze enkel aan dat ze mannen zijn.

Trouble in Tattoo-land: (Elias en Jeske)

• Djenghis was voor dit Koppel gevallen. Of het de blonde lokken van Jeske waren, haar verschillende gezichten of de kleuren van de tattoo’s, is nog steeds een vraag. (Gezien het roemruchte verleden van Djenghis durfde ik niet te vragen of het  niet om de innemende persoonlijkheid van de Griek met het gevoel in zijn ogen was.) Zelf zegt hij dat dit koppel inzicht heeft om ver te komen en daarvoor consessies wil doen, zonder daarbij het plezier uit het oog te verliezen (en daarmee zet hij ze meteen lijnrecht tegenover het laatste koppel)
  Als je wint, ben je vrienden. Als je even minder wint, zie je enkel lastige Russen.

The Boss is always right : (Clarinca en Reinier).

• Een wolf in een iets te dikke vacht, met naast zich een lammetje wat zich niet zomaar naar de slachtbank laat leiden. Meng daarbij een overdosis killerinstinct, een te verwaarlozen normbesef en u heeft een kandidaat voor het winnen van dit spel.

Van het gegoede leven op het Gooise Matras naar de ontberingen in de Russische deelstaten lijkt een enorme stap, maar deze 2 doen dat “goed” (met dank aan deelnemer Bart voor deze uitspraak). Reinier in overdrive krijgt zelfs de VN–trucks zover dat ze zich voor hem van een berg afstorten.
Zelf denk ik dat Reinier en Clarinca ver komen omdat Reinier van zijn mentor reeds had gehoord dat de grote fout die de meeste directeurs maken, het noemen van de naam van de secretaresse tijdens de nachtelijk vrijpartij met de vrouw, is. Reinier is slim en koos er bewust voor om ervoor te zorgen dat er geen twee personen waren.
Het grote nadeel voor dit koppel is dat zij de gastvrijheid van het volk volgens zichzelf optimaal benutten, maar waar ligt de grens tussen optimaal benutten en uitbuiten???
Tot zover een “korte”impressie  van de kennismaking met de deelnemers.

Wat ons verder nog opviel:

• Dat men in België minder waarde hecht aan bedekte schaamte dan in Nederland.
• Dat men in België het spreekwoord : “Voor wat hoort wat” wat letterlijk opneemt (wel vreemd om dat te zien, zij die ons Nederlanders toch steevast aanspreken met onze dikke nekken)
• Dat mannen met grote auto’s gewoon kleine jongens zijn en dat vrouwen met veel tattoo’s ook graag in grote auto's rijden (zijn dat dan halve mannen???)
• Dat zware jongens niet altijd in dure auto’s rijden, maar wel altijd grote wapens bij hebben (toch een compensatie van tekortkomingen op ander vlak???)
• Dat je altijd met maten moet drinken (en dat het soms zelfs nuttig kan zijn)
• Dat host zijn en altijd moeten lachen een zwaar beroep is en dat duikers dat toch heel goed kunnen. (en the oscar for best acting performance goes to …….. Robert-Jan)
• Dat haastige spoed zelden goed is. Gaan lopen over een brug daarentegen is nooit goed.
• Dat een directeur zijn secretaresse zelfs in de sauna opdrachten geeft wat zij op welk moment moet doen.
  

Wat me bovenal opviel is dat Peking Express naar meer smaakt, hopelijk mijn visie erop ook. Let wel alle hierboven vermelde tekst is strikt op te pakken als ter vermaak en in generlei betekenis als persoonlijk bedoeld.

Ik dank bij voorbaat dus al alle deelnemers dat zij zich als mikpunt van mijn cynisme opstellen.

Tot de volgende bijeenkomst ( gepland 08.04.2004)\


Durenghis Khan