Vietnam

Vietnam is nog steeds gedeeltelijk gebaseerd is op het marxisme. Daarom wordt door de overheid het praktiseren van godsdienst niet echt aangemoedigd. Tot 1975 verdwenen er dan ook regelmatig monniken in heropvoedingskampen. Op dit moment is er weer een duidelijke opbloei van de religie. Veel Vietna-mezen hangen de Cao Dai aan een combi van het boeddhisme, taoïsme en de leer van Con-fusius. Daarnaast is ook de boeddhistische Hoa Hao-sekte populair. De bergvolken zien meer in het christendom. Sinds de Fransen in de 17e eeuw hier voet aan land zetten kent men in Vietnam een bloeiende Roomse Kerk. Hier en daar zijn nog wat hindoes. Arabische handelaars en zeelieden brachten de islam naar Vietnam, maar is eigenlijk nooit tot bloei gekomen. De meeste zijn te vinden de Cham en de Khmer in het zuiden van Vietnam. Doordat er in de loop der tijd nauwelijks contact was met andere islamieten, ontwikkelde zich in Vietnam een geheel eigen interpretatie van deze godsdienst.

Cao Dai
Het geloof van de Cao Dai ontstond in 1926, toen Ngo Minh Chieu in ‘contact’ kwam met Cao Dai, het hoogste Opperwezen. Deze spoorde hem aan om uit alle wereldreligies het beste te nemen. Daaruit zou een nieuwe, ideale godsdienst ontstaan.  Ook het spiritisme en de voorouderverering kregen een plek binnen dit geloof. Om met de oppergod Cao Dai en de geestenwereld in contact te komen gebruikt men mediums. Volgens de Cao Dai is de menselijke geschiedenis verdeeld in drie perioden van Goddelijke Openbaringen. In de eerste periode openbaarde God zich door Lao Tze, in de tweede door Moses, Boeddha, Confucius, Mohammed en Jezus. De uiteraard koos God de Cao Dai in de derde en laatste periode.  Net als in de katholieke kerk, kent men een paus, kardinalen, aartsbisschoppen, bisschoppen en priesters. De lagere ambten staan open voor mannen en vrouwen de alle geestelijken leven celibatair en zijn vegetariër.



Na de Tweede Wereldoorlog kreeg de sekte steeds meer politieke en militaire invloed, en bezat zelfs een leger. Maar dat duurde niet lang. In 1956 werd de sekte door president Diem ontwapend, maar behield wel haar politieke macht. Na 1975 nam de betekenis wederom door ingrijpen van de overheid sterk af, maar de laatste jaren neemt althans de religieuze betekenis weer toe.
De aanhangers van Cao Dai wonen vooral in de Mekongdelta en in de provincie Tay Ninh, 100 kilometer ten noordwesten van Saigon, waar ook de hoofdtempel staat. Het symbool van de Cao Dai is het alziende oog en hun motto luidt: ‘Dieu et Humanité, Amour et Justice’ = ‘God en de Mensheid, Liefde en Gerechtigheid’.

Huynh Phu So hoe hij vroeger was en hoe men hem nu ziet.
Het lijkt wel een figuur uit een Japans computerspelletje!

Hoa Hao
Deze sekte is een afsplitsing van het boeddhisme en werd in 1939 gesticht door de monnik Huynh Phu So uit het zuidwesten van Vietnam. Hij pleitte voor een terugkeer naar het zuivere boeddhisme met een sterk persoonlijk geloof en een direct contact tussen mens en god, zonder tussenkomst van bijvoorbeeld tempels en priesters. So was ook politiek actief en tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij samen met de Japanse bezetters. Na de moord op So in 1947 ging de sekte samenwerken met de Fransen, maar in 1956 werd er door president Diem een einde gemaakt aan de militaire en politieke macht van de Hoa Hao. De huidige aanhangers van de sekte wonen nu vooral in de Mekongdelta en in het uiterste zuidwesten van het land.

Animisme en voorouderverering
Animisme komt vooral nog voor onder de boerenbevolking. Zij worden vaak getroffen door natuurkrachten, waarin zij geesten zien aan wie ze overgeleverd zijn. Men gaat er van uit dat de hele natuur en alle dingen zijn bezield door goede en kwade geesten. Door offers, verering en erediensten probeert men de geesten gunstig te stemmen. Ieder dorp heeft een beschermgeest, die in de tempel van de Dình woont, het achterste gedeelte van het gemeenschapshuis van de mannen.

Deze geest kan een natuurgod zijn, of een vereerde persoon uit een mythe of de historie. Elk dorp kiest zijn eigen beschermgeest, die weer verstoten kan worden als die zijn taak niet naar behoren vervult. Onder het communisme was de verering van beschermgeesten verboden, maar de laatste jaren worden er weer zogenaamde Dình-feesten gehouden, waarbij de beschermgeest door het dorp gedragen wordt.

Volgens de Vietnamezen heeft de mens twee groepen zielen. De ‘phach’ of ‘via’ begeleidt het lichaam van de geboorte tot de dood. De tweede groep zielen bestaat uit de drie ‘hon’, is de geestelijke substantie die het lichaam tijdens het sterven verlaat. De doden worden bij het huiselijke voorouderaltaar door ten minste drie generaties vereerd. Daardoor blijven zij aanwezig en nemen zelfs deel aan het gezinsleven. Men communiceert met de voorouders, geeft ze papiergeld en geschenken van papier.