Rinck kan veel verhalen.....

We kwamen uit de tweede grote file, we zitten nog in het begin van de race en alles was nog nieuw.Twee dagen ervoor hadden we te horen gekregen dat we niet meer in hotels mochten overnachten maar de locals moesten vragen en alleen de locals. Ze hadden groot gelijk maar..... het viel niet mee en de taal was het grote probleem.

Goed, 't liep tegen zessen en we moesten een plaatsje zoeken. We liepen in een plaatsje dat zich kenmerkte door het langs stormende verkeer. Zodra men uit de file kwam ging men, net als hier sneller rijden. Sowieso kennen ze geen snelheidsbeperkende maatregelen en net als bij ons vele jaren geleden liepen de (snel)wegen dwars door de dorpjes. Die wegen zijn ook direct hun bron van inkomen en zelfs water wordt verkocht, zei het voor een habbekrats.

Goed we vonden een op een gewoon huis lijkende locatie een slaapplekje echter er sliepen meerdere mensen die moe waren vanuit de file en je kon het dus kenmerken als een logement of hotelletje en dat mocht dus niet!!! Ook onze verslaggeefster en cameraman vonden het een beetje flauw maar na veel vijven en en zessen moesten we toch iets anders zoeken. Jorien zat er wat door en was moe en vooral hongerig dus Rinck op zoek naar a place to sleep. Niet ver zoeken dacht ik dus naar de overburen. Die begrepen er echt niets van omdat we gratis in het logement konden slapen so whats the problem?

Nou ik bespaar jullie het gedoe erom heen maar na uren overleg kregen we inmiddels klaargemaakte kamer toegewezen. Na te hebben gegeten in ons "hotelletje" (dat mocht uiteindelijk wel!) konden we in ons "bedje" gaan slapen.

Midden in de nacht wordt ik wakker. Het verkeer raasde nog steeds voort. Hoezo wij een 24-uurs economie?? China kan er nog veel meer van. Ik moest nodig uit de broek oftewel naar het toilet. Nou dat is dus simpel die hebben ze daar niet. Ons was wel de weg naar de poepplek gewezen en dat was gewoon langs de openbare weg. Stikkedonker en alleen een klein beetje verlichting door de langs stormende vrachtwagens. Op de tast zocht ik mijn weg en met mijn zakken vol met zelf meegenomen wc-papier vond ik uiteindelijk waar ik moest zijn. Met mijn handen zocht ik waar ik mogelijk kon poepen. Je steekt je handen vooruit en zoekt langs de grofgebouwde muren. Hoorde ik daar iemand ademhalen, spooky hoor, vreemd land, vreemde taal en dan midden in de nacht iemand horen ademhalen op het openbaar toilet!!!! Al tastend vonden mijn handen iets anders dan de smerige muren. Ik liep al tastend tegen een persoon aan die luidkeels probeerde duidelijk te maken dat ook hij zat!! Hij? , nee aan het geluid te horen was het een zij!!!! Schrikken hoor, maar ik moest nodig. Met mijn voet vond ik de "grup" waar ik mijn bruine jongen mocht laten vallen. De dame bleef gewoon zitten en doordat mijn ogen wat konden wennen aan de duisternis zag ik dat ook zij zat te steunen en kreunen. Wellicht was de rijst wat zwaar gevallen? Na mijn boodschap,terug op de tast langs dezelfde muren. Op de binnenplaats ontwaarde mijn intieme lotgenote zich. Het was mijn gastvrouw die not amused was en dat ook liet blijken. Zoiets kun je alleen in China meemaken. Ik heb die nacht heerlijk geslapen!!!