China

Beijing, de pinyin-schrijfwijze voor Peking, betekent letterlijk "noordelijke hoofdstad".
Maar in de loop der tijd heeft deze stad wel meerdere namen gehad, zoals in de periode van 1911 tot 1949, toen men het Beiping noemde, wat zoveel betekent als “Noordelijke Vrede".
De structuur van de stad lijkt nog erg op die uit de tijd van de Ming-dynastie zo’n 700 jaar geleden. Wat opvalt is het vierkante straatpatroon. Maar de geschiedenis gaat nog verder terug. Sinds drieduizend jaar is op deze plek een stad!! Door zijn rijke historie is er in en rondom Beijing bijzonder veel te zien. Tegelijk ontwikkelt Beijing zich meer en meer als moderne wereldstad. Van oudsher  is Beijing een belangrijk verkeersknooppunt. Reeds in de keizertijd was het door een netwerk van (ongeplaveide) wegen verbonden met alle delen van het rijk. Sinds de communistische revolutie zijn vele nieuwe spoorwegen aangelegd, die de stad verbinden met alle delen van het land. Natuurlijk Verbind de Transib peking met Ulan Bataar en Moskou.

Tussen alle moderne gebouwen is gelukkig ook nog heel veel van het oude Beijing te vinden. Wie heeft kent niet het Tiananmen-plein (Plein van de Hemelse Vrede), midden in Beijing, direct ten zuiden van de Verboden Stad. Dit plein, waar zich ook ‘recent’ nog de nodige dramatische taferelen hebben afgespeeld, is vooral het domein van Chinese dagjesmensen uit alle delen van het Chinese rijk. Op het plein bevindt zich het Mausoleum van Mao Zedong.

Verboden Stad
Maar de plek waar heel de stad om draait is natuurlijk de ‘Verboden Stad’.
Aan het plein staat ook De traditionele buitenste toegang tot de Verboden Stad. de Poort van de Hemelse Vrede, bevindt zich aan het Tiananmen-plein. Vijf eeuwen lang was dit de plek vanwaar de Zoon des Hemels regeerde over het Rijk van het Midden.
De stad werd gebouwd en voltooid onder de Yongle-keizer in 1422. Deze keizer maakte van Beijing weer de hoofdstad zoals ook al onder de Yuan-dinastie maar toen heette het Dadu. Na de val van de Yuan was Beijing een puinhoop en de Yongle-keizer pakte dit groots aan. Hij liet verschillende paleizen bouwen en zo verrees de Purperen Verboden Stad. De kleur purper wordt vaak in verband gebracht met de keizer.
In de volksmond heet het complex de Gugong (keizerlijk paleis). De meeste gebouwen die nu te zien zijn dateren uit de 18de eeuw.

Het complex is 750 bij 960 meter met een diepe en brede gracht er omheen en een muur van 10 meter hoog. In iedere muur zit een poort. De belangrijkste gebouwen en zalen staan langs de Noord-Zuidas. Opvallend is de symmetrie en harmonie in de bouwstijl en aanleg. In het zuidelijk deel werden keizerlijk ceremoniën gehouden en paleisexamens afgelegd. In het noordelijk deel woonden de keizers met hun enorme hofhoudingen, waartoe onder andere concubines, paleiswachten en eunuchen. Dit waren gecastreerde paleisbedienden

Al met al woonden er enkele duizenden mensen in de Verboden Stad. Eromheen lag de Keizerlijk Stad Hier bevonden zich onder andere een bakker, de stallen een drukkerij en een naaiatelier. Op deze manier kon de hofhouding zichzelf overal in voorzien, want ook de Keizerlijke Stad was verboden voor de normale stervelingen.
Een benauwde bedoening dus, want de normale bevolking mocht er niet in en de keizerlijke bevolking kwam er vrijwel nooit uit. Wie concubine of eunuch werd, deed dat al op jonge leeftijd en sleet z’n verder leven tussen 4 muren. Alleen de Qing-dynastie pakte het slimmer aan. Zij lieten paleizen bouwen buiten de muren van de Verboden Stad zoals het Zomerpaleis, 10 kilometer ten noorden van Bejing.
In 1912 kwam er een einde aan het keizerrijk en korte tijd later moest de Last Emperor (kind-keizer Pu Yi) zijn residentie verlaten. Het majestueuze paleis geeft een onvergetelijke indruk van de omgeving waarin de Chinese keizers mochten leven. Je kunt er uren ronddwalen en elke keer weer nieuwe  dingen ontdekken.

Straatleven en winkelen
Naast het bezoeken van alle cultuurhistorische bezienswaardigheden is Beijing ook een goede plaats om het moderne straatleven van China te gaan verkennen. Zo is er bijvoorbeeld de onlangs geheel omgebouwde en voor Chinese begrippen wat duurdere winkelstraat Wangfujing; ten zuiden van het Plein van de Hemelse Vrede liggen de kleinere winkeltjes van de Qianmen-buurt; de pittoreske antiekstraat Liulichang en op verscheidene plaatsen in de stad zijn nog buurten te vinden waar de mensen zoals vroeger wonen in traditionele hofjeswoningen: hutongs. Wie op koopjes uit is, moet naar de zijdemarkt in de Sanlitun-buurt gaan.