PE in de media

Doordat ze als 2 druppels water op elkaar lijken, vallen de tweelingsbroers Joeri en Wesley in het VT4-programma ‘Peking Express’ dubbel zo hard op. Het sympathieke duo uit Vilvoorde geniet met volle teugen van het Russische avontuur en zorgt steevast voor spektakel. Misschien halen ze niet als eersten de eindstreep, maar wat dan nog? Het is gewoon fijn een tweeling te zijn.

Ze zijn ontzettend moeilijk uit elkaar te houden, zo geven ze zelf toe. “Mijn hoofd is iets dikker dan dat van Wesley” lacht Joeri, “verder zijn we exacte kopieën van elkaar: We hebben allebei dezelfde tanden, lelijke tenen en dragen hetzelfde soort kleren. Zelfs als we apart gaan winkelen komen we met dezelfde spullen thuis. En als Wesley ziek is, heb ik het een week later aan mijn been. Ik slik al medicijnen op voorhand.”
“We willen ook allebei hetzelfde presteren”, zegt Wesley. “Wat Joeri kan, kan ik ook, zeg ik altijd. Mijn broer ging aan de slag als pr-boy, ik volgde even later. We belandden achtereensvolgens bij een call-center en werken nu als vertegenwoordiger: Joeri voor telenet en Canal+, ik voor de Gouden Gids.”
“Qua karakter verschillen we wel”, zegt Joeri. “Bij Wesley kan alles en iedereen nogal makkelijk de boom in, ik ben meer een doorzetter. Ik erger me ook sneller aan iets dan mijn broer.”

Wat voor een mafkees ben jij
VT4 had snel door dat deze vlotte jongens show kunnen verkopen. “Om onze kandidatuur voor Peking Express kracht bij te zetten hadden we een video-act opgestuurd”, verteld de tweeling. “Onze tape was op het nippertje gepost. Een week later kregen we echter een lege enveloppe terug: onze cassette was gestolen! We maakten meteen een nieuwe opname. Onze ouders lachten zich een kriek, dus wisten we dat we goed zaten. En de aanhouder wint. Even later kegen we een positief telefoontje van de programmamakers.”
Joeri en Wesley doen in Peking Express heel erg hun best, maar zorgen met hun gestuntel veeleer voor de komische noot dan voor spanning. “We leven al 24 jaar samen”, zegt Wesley. “We zijn heel goed op elkaar ingespeeld. Het gebeurd vaak dat ik een zin begin...”
“... en ik hem afmaak”, lacht Joeri. “We zijn echte tetteraars. We praten altijd en overal. Tijdens Peking Express wilden we vooral genieten. Terwijl sommige kandidaten met oogkleppen op de overwinning achterna holden, zagen wij de kleinste kikker in het veld springen. We amuseerde ons te pletter. De cultuurschok was groot, maar we hebben weinig gemist, behalve onze vrienden en lekker eten. We hadden elkaar. Nu zien we onszelf op tv sukkelen met de taal, maar dat is net tof. We kunnen het de kijkers trouwens verzekeren: we gaan nog afzien. Mettertijd wordt het eten schaarser en het liften moeilijker. Bovendien worden de mensen killer. Op zo’n tocht word je op de duur ook erg moe. Als je eindelijk een slaapplaats gevonden hebt, houden de ratten onder je bed en je hongerige maag je de hele nacht wakker. En om 6 uur moet je al weer uit de veren. Toch zouden we het metten overdoen. Dit was het mooiste avontuur van ons leven. We zijn er betere mensen door geworden. We leerden dat een mens ook met weinig tevreden kan zijn. We nemen nu ook sneller een lifter mee.”
Hoe ver ze het uiteindelijk schoppen, verklappen Joeri en Wesley niet, maar het feit dat ze tweelingsbroers zijn, speelde wel in hun voordeel. “Als het minder goed ging, vingen we elkaar op”, zegt Wesley. “De sterkste van ons 2 hield de ander altijd op de been. We voelen immers meteen de negatieve vibes bij elkaar. We zijn altijd samen. Ook onze vrienden weten dat: waar Joeri is, is Wesley en omgekeerd.”
Dat zorgt in het dagelijks leven soms voor verwarring, zo blijkt. “Mensen halen ons vaak door elkaar”, lacht Wesley. “Als kind gingen we ooit bij een meisje slapen. Haar vader vond er niet beter op dan onze naam met alcoholstift op ons voorhoofd te zetten. Het gebeurt soms dat mensen me raar bekijken omdat ik niet meteen goedendag zeg. Kennissen van Joeri, zo blijkt later, die maar niet kunnen geloven dat ze de verkeerde tweelingsbroer voor zich hebben. Dan krijg ik opmerkingen als: ”Wat voor mafkees ben jij?”

Lingerie keuren
“Soms schrikken mesnen zich een hoedje, als ze ons allebei kort na elkaar zien voorbijlopen”, zegt Joeri. “Dan vragen ze zich af hoe ik me zo snel kon omkleden en denken ze dat we Superman zijn ofzo. Af en toe is het wel genant. Zoals die keer met mijn vriendin in het shopping center. Plots vroeg een meisje me wat ik van haar lingeriesetje vond. Mijn vriendin kon er niet mee lachen. Uiteindelijk blek het een kennis van Wesley te zijn.”
De tweeling blikt met veel plezier terug op al die leuke anekdotes. Ze zijn duidelijk twee handen op 1 buik. “Tot ons 15de deelden we een kamer, nu grenzen onze slaapvertrekken aan elkaar”, zegt Wesley. “Ik wil graag investeren in een eigen huis, maar wil ik wel alleen gaan wonen en Joeri achterlaten?We hebben er al aan gedacht om toch samen iets te zoeken. We blijven immers vooral thuis wonen voor elkaar.
Ook wat vrouwen betreft zitten Joeri en Wesley op dezelfde golflengte. “ We vallen gelukkig niet op dezelfde vrouwen”, zegt Wesley. “tussen onze vriendinnen moet het echter wel klikken. Anders beginnen we er niet aan. Als een meisje een relatie met me wil, moet ze Joeri erbij nemen. Toen het ooit serieus botste tussen onze liefjes, makten we het allebei uit. Sindsdien vragen we eerst advies.”
Het is ontzettend schattig als Joeri en Wesley over hun unieke band vertellen. De tijd dat ze als pubers op zoek waren naar hun eigenheid is al lang voorbij. Ze rommelen met plezier in dezelfde kleerkast. “We weten wat we aan elkaar hebben”, zeggen ze. “Als we ziek zijn of verdrietig zijn, verzachten we elkaars pijn. Samen komen we er wel doorheen. We genieten nu veel meer van het feit dat we een tweeling zijn dan in onze kindertijd. Laat ons dus nog maar lang op elkaar lijken.

Bron: Story 2 april 2004