Peking Express in de Media

[/pre]
Ergens in de eindeloze Mongoolse steppe stokte de 'Peking Express' van Jeske Papadopoulos-In Der Maur (37) en Elias Papadopoulos (38), die het grootste gedeelte van de race aan de leiding hadden gestaan. Op dit eigenste moment zijn ze al aan het pakken: begin juni vertrekken ze waarschijnlijk naar Xian, ten zuiden van Peking - liftend met de rugzak, 'en' zegt Elias met een brede glimlach, `zonder andere kandidaten!' Eén hoog boven hun winkel Tattoos By Opa in Culemborg vroegen we naar hun 'Peking Express'.

JESKE: We zijn allebei sportieve mensen: ik geef aerobiclessen, en Elias heeft laatst nog een halve marathon gelopen voor het goede doel. We zijn ook naar een mesoloog geweest, dat is iemand die je lichaam helemaal doormeet: waar zijn er blokkades, heb je vitamines of mineralen te kort, dat soort dingen. We hebben dus flink wat vitaminen geladen, en een paar weken voor het vertrek zijn we, zeg maar, afgekickt van suiker. Als je daar opeens mee stopt, kan je heel slapjes worden, en we dachten: dat kunnen we beter hier hebben dan dáár.
ELIAS: Geestelijk waren we ook voorbereid: we wisten dat het een avontuur zou worden, en dat is een spekje naar ons bekje’
[color=cc0000]HUMO Hadden jullie ook een mondje Russisch geleerd?[/color]
JESKE: De basiswoordjes: bedankt, goedendag, slapen, gratis.
ELIAS: Dat hebben ze er in het begin van de serie uitgelaten, om de indruk te wekken dat de kandidaten hun huiswerk niet gedaan hadden. Maar vrijwel iedereen had op z'n minst geprobeerd een beetje Russisch te leren.

JESKE: We hadden drie boekjes gekocht: Russisch, Mongools en Chinees. We wilden heel graag naar Mongolié - dat was eigenlijk ons hoofddoel - maar de uitspraak was niet te doen. Toen dachten we: als we Rusland door zijn, zien we wel weer verder.
[color=cc0000]HUMO: In de negende etappe zei Elias anders wel: ' We hebben toch Mongools geleerd.'[/color]
ELIAS: Ons eerst Mongoolse gastgezin sprak een heel klein beetje Russisch. Wij zeiden ' bjesplatna'- dat betekend gratis - en onze gastheer vertaalde dat dan in het Mongools. De klank die uit zijn mond kwam schreven we op.
JESKE Maar als je drie keer vroeg: 'Hoe zegt u dat?' klonk het drie keer anders. Je kon er geen soep van koken (lacht). Maar een paar woordjes hebben we wel geleerd. ELIAS: Zoals sainbenno, goeiendag.
JESKE: En bairlala, bedankt. Dingen gedaan krijgen lukt wel met handen en voeten, maar het is gewoon heel erg belangrijk dat je mensen kunt bedanken.
[color=cc0000]HUMO: Hadden jullie iets meegesmokkeld?[/color]

ELIAS:  Nee, naïeve wij.
JESKE:  We wisten dat de rugzak gecontroleerd zou worden, en we hebben er niet één seconde bij stilgestaan dat we iets konden meenemen wat niet mocht.
[color=cc0000]HUMO: Ook niet de pendel die je in de negende etappe bovenhaalde?[/color]
JESKE:  Je mocht één persoonlijk item meenemen, en voor mij was dat die pendel.
ELIAS:  Voor mij tandenstokers (1acht).
JESKE:  Omdat hij anders last krijgt.
[color=cc0000]HUM0 Kreeg je geloof in de pendel geen klap toen hij 'Komen we in Peking’ met 'ja' beantwoordde?[/color]
ELIAS:  Dat is één van de redenen waarom we de montage vervelend vinden. We hadden onderweg al eens eerder gependeld, maar onder ons. In Mongolië zaten we in een open veld van tientallen  vierkante kilometers: daar konden we ons niet afzonderen. En het camerateam vroeg: 'Laat ons dat filmen.'
JESKE:  En ik zei :'Nee, dit is privé!’