Ik vond het wel ontzettend knap van Steven hoe hij er helemaal voor ging in de proef en zo eerste werd. Alleen moet ik inderdaad ook zeggen dat ik blij was dat ze eruit waren omdat ik al dat gevloek en getier (op elkaar en op de chinezen) gewoonweg niet hoef te zien. Misschien was het door de editing van de redactie dat ze zo vaak leken te schelden (in dat geval: boe voor de redactie) maar dat kan ik me haast niet voorstellen. Ben bang dat ze gewoon te gestresst waren voor dit spel en gewoon een keer rustig terug moeten gaan naa China en Nepal om er dan eens echt van te genieten.
Ik heb eigenlijk een beetje hetzelfde als jij
Aan de ene kant bewonderde ik hun doorzettingsvermogen, uithoudingsvermogen en vastberadenheid wel.(en vond ik Rink en Jorien iets te achteloos, misschien zelfs zelfgenoegzaam bijna - naïviteit?)
Aan de andere kant, tja eerlijkheid gebiedt dat hun gehakkel , gesteggel en geruzie (vooral een beetje de respectloze manier waarop ze met niet alleen de Chinezen maar ook elkaar om leken te gaan) me echt wel op de zenuwen begon te werken. Ik kreeg de indruk dat ze elk gevoel voor perspectief en relativering kwijt waren onderhand- en dat het wrsch beter was dat ze er nú uitgingen dan later niet alleen voor het spel maar ook voor henzelf.
Zeker spelen omstandigheden mee, en ik denk dat wij als kijker misschien ook niet goed kunnen weten hoe die bepaalde omstandigheden (bepaalde) mensen op de zenuwen kunnen werken. Ik kan me best voorstellen dat het heel frustrerend is om je telkens maar niet verstaanbaar te kunnen maken en ja vaak hadden ze ook geen geluk. Desalniettemin is dat mi geen rechtvaardiging om (in principe hulpvaardige) Chinezen zo tegemoet te treden. Ik had wel het idee dat ze een beetje een closed mind hadden- alleen maar met bepaald doel voor ogen zonder empathie of inleving vwb de mensen, cultuur,natuur en omgeving om hen heen.
Vind het wel heel jammer dat ze zich zo door hun doelstellingen hebben laten dicteren- krijg het gevoel dat ze zich een beetje blindstaarden op het einde ook.
Redactie kan mensen erg 'neerzetten' soms dat moeten we niet vergeten- desalniettemin zit er zonder meer een kern van waarheid in denk ik, al is hij wrsch uitvergroot en op een hapklaar plaatje geserveerd- toch vraag ik me af met welke gedachten en gevoelens Sofie en Steven naar deze beelden terugkijken..
Eerlijkheidshalve ben ik blij dat Rink en Jorien er nog inzitten- al heeft iedereen zonder meer positieve en minder positieve bijdragen, waar ze in min of meerdere mate van bewust zijn, toch spreekt me het genieten van de tocht en de ervaring vele malen meer aan dan de kennelijk vrij eenzijdige benadering die dit koppel er op nahield (zo het beeld dat we van hen krijgen).
