Alles over de kandidaten Niek en Sander wordt besproken in dit topic.
Sander en ik, Niek, waren op zoek naar avontuur en dat hebben we gevonden! Het uitstippelen van een vakantie doen we eigenlijk nooit, maar tijdens Peking Express was het voor ons ook nieuw dat we de bestemming niet wisten. Dat houdt ook in dat je je niet kan voorbereiden, fysiek maar ook vooral mentaal niet.
Omdat onze vlucht in de avond landde, is het moment dat de blinddoek afgaat het eerste moment dat je echt iets van het Zuid-Korea ziet. Een moment om nooit meer te vergeten! Het is zo surrealistisch om ineens in een volksbuurt van Seoul te staan, terwijl wij er ook serieus rekening mee hielden om in Afrika of Argentinië te belanden. Het moment dat die blinddoek af ging was ook gelijk de start van de race. Dat liften was voor ons niet nieuw, het regelen van een slaapplaats bij de bevolking wel. Na de eerste avond bleek echter al dat het in Zuid-Korea heel goed mogelijk is om te reizen, eten en slapen op de gastvrijheid van de bevolking. Zelfs die magere ene euro die we dagelijks mochten besteden hielden we over!
Het is een ongelooflijk waardevolle toevoeging om bij de lokale bevolking te slapen. Tijdens het liften krijg je wel wat mee van de cultuur, maar vooral tijdens het eten komen de echte gebruiken naar boven. Het beste voorbeeld daarvan is wel de overnachting in Daegu. Je plukt een man van zijn fiets af die in eerste instantie die avond ook wel wat anders van plan was, maar vervolgens alles vrij maakt voor zijn gasten. Trots laat hij zijn kinderen en pijl en boog zien, vertelt over zijn ervaring in het Koreaanse leger en over de Koreaanse gebruiken. Het is een cliché, maar die mensen halen onvoorwaardelijk alles tevoorschijn wat ze hebben en zijn daar terecht trots op. De volgende morgen staat het ontbijt klaar en helpen ze je de stad uit, beter kun je niet slapen!
Helaas was het avontuur voor ons veel te snel afgelopen. Door een serie van pechmomenten, zowel door ons zelf als door de taal, kwamen we achterop te liggen. Bij de opdracht om te zoeken naar twee Kim's hebben we natuurlijk flink gefaald, ik kon er toen en nu trouwens ook wel om lachen, maar het heeft voor ons natuurlijk catastrofale gevolgen gehad voor het spelverloop. Om weer in de race te komen hebben we alles geprobeerd wat we konden doen, maar dat mocht niet baten. Op dat soort momenten moet je gewoon risico's nemen, anders wordt de kans dat je uit de race gaat alleen nog maar groter.
Al voor de rangschikking hadden we het vermoeden dat we als laatste binnen waren, dus een echte verrassing was het op dat moment niet. Het echte baalmoment kwam pas weer in Nederland, als je je op een regenachtige universiteit afvraagt hoe het de rest van de kandidaten nu vergaat!
