Interessante stukken. Heel erg bedankt voor het inscannen!
Een groot deel van de in deze artikelen aangehaalde zaken was mij al wel bekend. Marc Hoogsteyns heeft eerder zijn ervaringen gedeeld en daar heeft Humo zich toch weer voor een groot deel op gebaseerd. Ik vond het daarmee eigenlijk ook nogal eenzijdig. Waar is de andere kant van het verhaal? Delen meer medewerkers deze ervaringen?
Naar aanleiding daarvan ben ik dus even gaan Googelen en er blijkt een heuse rel te zijn ontstaan. De Vlaamse commissie voor media wil - naar aanleiding van het Humo-stuk - dat er een onderzoek komt naar de
'wanpraktijken rond reality-televisie'. Ludo Poppe (voormalig directeur van productiehuis Kanakna en uitvoerend producent van Peking Express) is
uiteraard niet blij: hij dient een klacht in bij de raad voor journalistiek en onderneemt juridische stappen tegen Marc Hoogsteyns, Leo de Bock en de journalist van Humo. In een
aantal Facebook-posts bespreekt Poppe de punten die in het Humo-artikel werden aangestipt. Hoewel ik ze niet zo goed geschreven vind, zitten er zeker interessanten dingen in. Zijn verklaring voor het regelen van liften door de productie in het eerste seizoen vind ik bijvoorbeeld best aannemelijk en te begrijpen. Ook zijn uiteenzetting over de sterkte van het format en de kwaliteit van de reporters in relatie tot geknoei in de montage vind ik best interessant leesvoer.
Voor mijn gevoel deed Peking Express het in dit opzicht inderdaad altijd beter dan andere reality-programma's. In vergelijking met Amerikaanse shows als Survivor en The Amazing Race was er echter nog heel wat winst te behalen. Zo viel me altijd op dat Peking Express een voiceover nodig had om kandidaten en gebeurtenissen te duiden. In voorgenoemde Amerikaanse programma's is er vaak toch meer beeld of ze gebruiken - soms weliswaar zeer creatief gemonteerde - interviews met kandidaten om te beschrijven wat er gebeurt.
Ik ben benieuwd hoe dit verhaal nu verder gaat........
