Mapel, mooi gedaan 
Tja Rinck, wat kan ik zeggen. Je blijkt toch nog een aardige schare achter je te hebben! Fijn dat je weer je "vleugels" teruggevonden heb
Nou om de vleugels maar weer uit te slaan hierbij het volgende verhaal:
Lokatie;China waar we sliepen bij onze "kakmadam" die ik 's nachts al op de toiletten was tegengekomen.(lees poepverhalen!)
'k had al geschreven dat we na het "hotelincident', waar we dus niet mochten slapen, ertegenover een huis hadden gevonden waar we konden slapen. Er was een heerlijk bed voor ons klaargemaakt en waarschijnlijk speelde in dat deel van China, 'twas nog aardig in het begin!!, niet hetzelfde als verderop waar we dus niet samen mochten slapen
't Was dan ook niet moeilijk om de slaap te vatten ondanks dat we pal aan de "snel"weg sliepen. Het licht werd voor ons uitgedaan dus we moesten ook wel vroeg slapen.
De andere ochtend vroeg, Stan & Els maakten ons wakker!, erg vroeg 'k heb het over half zes 's ochtends. Dan direct alweer een camera voor je neus. Maar goed het "normale" ritueel; batterijen van je zender vervangen en weer "aan de bak" oftewel weer op stap naar de vlgende lokatie.
En toen, en daar gaat het mij in dezen om, buiten op de cityroad, allemaal; kinderen; groot ,klein, lopend, op de fiets, allemaal kinderen. Ze gingen naar de school die daar op steenworpafstand stond. Een prachtig beeld waar jammergenoeg geen foto's van zijn! Ze stonden namelijk, net als wij vroeger, in de rij. Dat heeft iets, allemaal netjes in de rij. Wel omdat het moet, maar toch! Keurig in de rij met allen hun schoolpakjes aan als een soort militaire voortraining (en dat is het waarschijnlijk ook!). Netjes in de rij totdat één van hun leraren de wreedheid op zich nam om op een fluit te gaan blazen. En echt als gediciplineerde soldaten begonnen ze allemaal achterelkaar aan te lopen!!!
Ze begonnen daar de dag met hardlopen!!!, 's ochtends om zeven uur begint de school met hardlopen om de school heen!!!We kregen natuurlijk vreemde blikken toegeworpen toen we met onze rugzakken op én een cameraman achter ons aan langszij kwamen. Maar echt ze bleven hardlopend achterelkaar rennen, de leraar voorop en de ritme aangevend! Wat een land, wat een dicipline!!! een prachtig gezicht.
was getekend
rinck
