dit vond ik op een ander forum
geweldige tekst vind ik persoonlijk
Die John is een gewiekste parasiet. De zelfverklaarde Robinson die allergisch is aan leiding en autoriteit en die ermee omgaat door zelf de rol van alfa-mannetje te bezetten. Als je hem een tijdje ziet evolueren, vraag je je steeds meer af op basis waarvan hij die alfa-rol claimt. Zijn leeftijd? Dat lijkt me een volkomen irrelevant criterium en de facto zelfs een enorm nadeel als het op overleven aankomt. Zijn wijsheid? Heb ik nog niet veel van gezien, dan. Integendeel, ik zie een bekrompen, behoudsgezind mannetje met castratie-angst, dat wel sluw "bezit" heeft genomen van de keuken (dat dat een voordeel kan zijn, heeft ie ongetwijfeld gezien in vorige reeksen). Hoe daar veel wijsheid kan uitkomen, weet ik niet. Zijn positieve ingesteldheid? Dat is dan een mooi laagje vernis, want John is een pseudo-positivo, de negatieve en destructieve krachten in hem zijn veel groter en we zien ze nu volop aan het werk. Zijn fysieke prestaties? Ondermaats. John behoort tot de zwakste deelnemers ooit. Evenwicht is niet aan hem besteed, snelheid moet je niet meer verwachten en ook de soepelheid verliet zijn knoken al jaren geleden. Op dat klimrek in aflevering 2 deed hij er het langst over van alle deelnemers, inclusief de oudere dames. Ik zou me rotschamen in zijn plaats, maar nee hoor, we gaan integendeel Elbert's prestaties even de grond inboren... Mag ik hem van harte toewensen dat hij zijn eigen graf delft?
Het komt er nu voor Esther op aan om snel toenadering te zoeken tot de anderen, zonder dat John de kans heeft om er zich mee te moeien. Als die bejaarde dan toch zo lang slaapt, heeft ze wellicht wel wat gelegenheden daartoe. Ik zou in Esther's plaats ook, van zodra ze voelt dat ze op wat sympathie kan rekenen bij de anderen, de positie van John gaandeweg ondermijnen. Zijn niet-presteren tijdens de proeven, zijn beperkte inbreng bij het verzamelen van voedsel en uiteindelijk ook zijn bazige dominantie over de kookpan...ik zou het, met mijn immuniteit als safety, allemaal ter sprake brengen en het als gif tot de hersenen van de anderen laten doordringen. Afmaken, die John. Hem alleen nog aanspreken met "ouwe man", een verhaaltje vertellen hoe ouwe mensen in heel wat culturen als last uiteindelijk gedumpt of verstoten worden, wegens geen inbreng meer voor het algemeen nut, vervolgens dat algemene nut vergelijken met de behoeften van hun groep en het verband suggereren met John. Zijn taktiek omdraaien en hem zeggen "luister John, ik heb immuniteit, dus mij krijg je niet weg. Ik heb alleen met jou een probleem, en aangezien je beweert dat je het moeilijk zou hebben om iemand van de anderen weg te stemmen, lijkt het mij best dat jij de eer aan jezelf houdt. Face it, van zodra de proeven individueel worden, lig jij er toch uit, je wordt al moe van het kijken naar een kokosnoot in een boom, je haalt de samensmelting alleen door geen poot uit te steken, vind je dat zelf niet erg tegenover de anderen?" Psychologische oorlog en ernaar streven dat het destructieve duo John en Carl uit elkaar wordt gehaald voor de samensmelting, dat moet Esther's taktiek zijn. Wim en Meredith doen inzien dat zij in gevaar zijn als de drie oudjes samenklïtten...
