Nou , nou, nou,....wat een aflevering. Vanaf het begin tot het eind, ontroerend, zinderend, spannend.
Toen ze moesten kiezen wie naar de bergen en wie niet. Ik zat gewoon mee te janken met de tweeling. En boven, bij die beelden hoe die lui daar genoten en van de beelden zelf kreeg ik echt spontaan tranen in mijn ogen. Wat had ik te doen met Karla, ben je er eindelijk, kan je er niet van genoieten.
De race zelf, onwijs spannend, geweldig. Ik vindt dit wel eerlijk hoor. Wie het laatst binnenkomt mag naar huis. Zo hoort het ook. jammer voor Jeroen & Manja, maar één moet de laatste zijn.
