Rink en Jorien blijven mijn favoriet!!
Zoals vader en dochter zeer positief met elkaar omgaan en een positieve inbreng brengen aan Peking Express, geweldig!!
Ondanks rode vlaggen, vele hindernissen, zware opgaves/keuzes, toch nog het geslepende duo Manja en Jeroen voor te blijven in de laatste rit door Nepal.
Laat ik voorop stellen dat ik niets tegen Rinck en Jorien heb, integendeel. Ik vind ze best sympathiek (voor zover ik op basis van wat mij in hapklare brokken op tv wordt voorgeschoteld kan beoordelen
)
Ik vind het knap van Jorien idd dat ze op toch vrij jonge leeftijd zo sterk in haar schoenen staat en heel goed ziet wat bepaalde elementen kunnen doen (beter inziet dan vader Rinck af en toe trouwens). Zoals ze bijv koos voor Sofie en niet voor Brechtje of Manja. In zekere zin een egocentrische keuze maar in een race moet je er nu eenmaal je kop bijhouden en op moment dat je zelf al teleurgesteld bent over iets wil je niet nog ook daaraan energie verliezen. Dat geeft mij de indruk dat ze heel erg goed weet hoe het spel in elkaar zit, en welke afwegingen er soms gemaakt moet worden.
Daarentegen ben ik er niet altijd van overtuigd dat Rinck dit ook altijd beseft. Soms gaat hij teveel op in de omgeving, of laat zich tezeer erdoor beïnvloeden, en in combinatie met lichte zelfgenoegzaamheid, een 'het komt wel goed' houding en een zekere naiviteit zie je toch dat dit op bepaalde vlakken kostbare tijd en energie kost.
10 maal lopen in het stenen woud- hoewel ze uiteraard daar beiden een bijdrage aan hadden- is niet erg effectief te noemen. Je kan zeggen dat bepaalde vragen je niet liggen maar dan is het wel frappant dat alle anderen zoveel eerder klaar waren.
Ook bij de vlag legden ze zonder meer hun lot in handen van anderen (wat ook nogal een zware druk was overigens voor die anderen), namen aan dat het wel goed zou komen en dat niemand zoveel geld zou op kunnen hoesten ondanks dat er verkondigd werd dat Roos extra geld zou geven aan de eerst gearriveerden (of dit nu al van te voren onderdeel van het spel was of ter plaatse bedacht werd door de regie wil ik in het midden laten
)
M.a.w. soms spelen ze het spel idd slim (net als alle anderen op hun manier trouwens) maar er zijn ook echt momenten dat ik ze veel te gezapig en 'makkelijk' vind reageren.Het is prima als je voor jezelf die keuze maakt om te genieten, maar minder ok vind ik het als je het in handen van anderen legt - een behoorlijk hoge druk in geval van Just en Brechtje- en dan maar besluit het zelf rustig aan te gaan doen. Het is frappant dat ze tot nu toe elke keer er bijna uitliggen maar telkens toch weer blijven- ze hebben dus veel geluk ook. But even with the luckiest luck is bound to run out eventually. Dus zullen ze mi de laatste etappes sws wat scherper moeten spelen nog (überhaupt al gezien de 'sudden death' situatie), en wat minder er zomaar op vertrouwen dat het wel ok komt, omdat het altijd nog ok is gekomen.Ik vraag me ook wel af waarop dit gebaseerd is, dat vertrouwen. Misschien een idee van, als wij goed zijn voor de elementen, zullen de elementen goed zijn voor ons oid? (Good karma
) Ok in stress en te weinig relativering/ genieten (S&S en J&M) zit zeker ook niet de oplossing maar ik vind R&J af en toe iets te gezapig wat ze uiteindelijk wel duur kan komen te staan als ze niet oppassen (staat me een scène van vorig jaar voor de geest waar Jeske en Elias even gingen rusten en zonnen oid, en voorbij geracet werden met uiteindelijk fatale consequenties..).
Op zich kan positivisme natuurlijk geen kwaad - en vader & dochter doen het wel goed, vullen elkaar in karakter goed aan- maar als het verzandt in een vorm van struisvogelpolitiek en blind vertrouwen brengt je dat uiteindelijk niet bij de eindstreep in Bombay
